Relacje między religią a filozofią, czy też pomiędzy wiarą a nauką należą bez wątpienia do najważniejszych, ale i najtrudniejszych zagadnień, z jakimi zmaga się myślenie współczesnego człowieka. Wydaje się, że każdy, kto szczerze poszukuje mądrości i chce wykorzystać w tym celu zarówno wiarę, jak i rozum („Fides et Ratio” – tytuł niezwykle ważnej w tym kontekście encykliki Jana Pawła II), poszukuje kompetentnej i aktualnej literatury. A napisać książkę, która – z jednej strony – nie ogranicza się do powierzchniowego spojrzenia na teologię, zaś z drugiej jest otwarta na najnowsze osiągnięcia nauk przyrodniczych, jest bardzo trudno. W polskim piśmiennictwie należy tu podkreślić przede wszystkim całokształt dzieła ks. prof. Michała Hellera – kosmologa, filozofa i teologa; z jego książkami jeszcze niejednokrotnie w tej rubryce przyjdzie nam się spotkać. Dzisiaj jednak chciałbym przedstawić inną, również bardzo cenną i ze wszech miar godną polecenia pozycję – „Współczesna fizyka a wiara w Boga”. Jej autorem jest Stephen M. Barr, amerykański fizyk, specjalista w dziedzinie teoretycznej fizyki cząstek elementarnych. Trzeba przyznać, że – choć jest to książka popularnonaukowa i nie wymaga od czytelnika przygotowania fizycznego lub matematycznego – łatwa w lekturze nie jest. Autor w niezwykle kompetentny i zarazem ciekawy sposób przedstawia najważniejsze idee współczesnej fizyki, m.in. teorię Wielkiego Wybuchu, podstawy teorii kwantowej, a następnie pokazuje ich filozoficzne implikacje. Dużo miejsca poświęca dyskusji tzw. antropicznych koincydencji i – bardziej ogólnie – miejscu człowieka w kosmosie.
Autor przekonująco pokazuje, że wielkie odkrycia naukowe XX wieku dostarczają wielu argumentów za przyjęciem poglądu przyjmującego istnienie Boga jako pierwszej przyczyny i podkreślający zasadniczą różnicę między istotami myślącymi a materią. Wydaje się, że dla każdego naukowca i chrześcijanina omawiana pozycja powinna być lekturą obowiązkową.

Stephen M. Barr, „Współczesna fizyka a wiara w Boga”, Wyd. Techtra, Wrocław 2005